een ander einde als gepland

helaas is alles een beetje anders gelopen als gepland, maar toch wou ik graag een afsluitend blog schrijven.

Op Hemelvaartsdag kreeg ik het vervelende nieuws dat mijn lieve neefje Mika, ondanks al het vechten , niet meer kon en dat hij die dag uit zijn lijden zou worden verlost. Ik voelde mij zo onmachtig en verdrietig want ik kon niks doen vanaf de andere kant van de wereld. Het was geen gemakkelijke keuze maar ik besloot om naar huis te gaan. Ik had namelijk maar een kans om persoonlijk afscheid te nemen en was bang dat ik spijt zou krijgen als ik dit niet zou doen. wel had ik ook een terugvlucht om het in India af te maken.

Ik heb mijn vakantie met Elroy afgemaakt en ben zondag 28 mei naar mijn thuis in India gevlogen. Daar heb ik 6 uur lang de tijd gehad om in te pakken en daarna ben ik in de taxi gestapt voor een rit van 7 uur naar Chennai. Op Chennai airport heb ik 6 uur gewacht voordat ik in het vliegtuig kon stappen. 5 uur later kwam ik eindelijk op Dubai aan. Daar ontmoette ik een aantal Nederlandse mensen. En wat was ik blij om weer wat Nederlandse praat te hebben met zo ongeveer een heel vliegtuig. De twee vliegtuigen daarvoor was ik namelijk de enige blanke.  Gelukkig kon ik naast hen zitten en zij hebben mij door de laatste 8 uur van mijn reis heen geholpen.Want wat was ik op van de spanning ik wou zo ontzettend graag mijn familie weer zien.

Om 20:00 Nederlandse tijd op 29 mei kwam ik aan op Schiphol. Ik had vanaf sri lanka zo'n 30 uur gereisd en maar 4 uurtjes geslapen. en zelfs de wijn in het vliegtuig hielp mij daar niet bij. Mijn moeder, haar vriend en mijn beste vriendin kwamen me ophalen. Dit was heel fijn maar helaas was dit alleen niet de feestelijke terugkomst waaraan ik dacht toen ik ging. 

Eenmaal thuis kwam natuurlijk ook de harde realiteit. Ik heb afscheid genomen en het afscheid was prachtig.  Maar toen werd ik aan het eind van de week ook ziek. En Elroy was ook ziek. Ik had geen energie, ontzettende hoofdpijn, koorts, misselijk en diarree. Mijn lichaam gaf dus aan dat het even genoeg was. Dat betekende ook dat ik niet terug heb kunnen vliegen naar India. Ik vond dit echt vreselijk en kut maar ik moest nu echt even voor mezelf kiezen. Er was namelijk zoveel gebeurd. Maar het doet me wel verdriet dat ik het niet af heb kunnen maken en daar geen afscheid heb kunnen nemen.

helaas is that life, en heb ik in ieder geval geen seconde spijt van de tijd die ik wel in India heb gehad. Ik heb in 3,5 maand ontzettend veel mee mogen maken en ontzettend genoten. Ik heb prachtig werk mogen doen, mooie mensen ontmoet, cultuur op zijn mooist mogen ervaren en heel veel mogen leren. Ook heb ik me echt thuis gevoeld daar tussen alle lieve mensen en mis ik hen nog iedere dag. Ik  vind het dan ook misschien nog wel het meeste vervelend voor de stichting en de kinderen. Maar ik zal zeker nog een keer terug keren om mijn steentje weer bij te dragen. Want ik zal daar altijd een thuis hebben en ik ben hen altijd dankbaar voor alles wat ik heb geleerd en  heb gezien.

Dankjewel India en de Holy cross, want ondanks dat het niet gelopen is zoals ik graag had gewild, heeft deze verrijkende ervaring mij wel ontzettend veel moois gebracht. Het was dan ook een prachtige ervaring en ik ben ontzettend dankbaar voor deze kans en ervaring.

dankjewel allemaal voor het lezen en wie weet komt er wel weer een nieuw avontuur. Nu ga ik even bijkomen en genieten van de tijd met mijn familie.